รายการ คิดเล่นเห็นต่าง กับ คำผกา ประจำวันที่ 1 ธันวาคม 2556
กระแสลำยอง และวันเฉลิม ที่เป็นลูกกตัญญู อภิชาตบุตร ในทองเนื้อเก้า ในสเตตัสคุณอรรถบอกว่า ถูกแม่เลี้ยงมาแบบลำยอง ทำไมแม่ถูกมองไม่ดีในสายตาคนอื่น แต่บังเอิญเป็นบทความสั้นๆของซูซาน ซอนแทก ( Susaan Sontag) เป็นไอคอนยุคสมัยที่ผลิตงานวิจัย งานภาพถ่ายและเขียน ถูกฝึกด้านปรัชญามา มีการเขียนวิธีการเลี้ยงลูก 10 ประการ ขึ้นมา ทั้งที่ซูซาน เป็นไบเซ็กซวล เคยแต่งงานมาแล้วสองครั้ง และเมื่ออายุ 14-15 ปี ก็มีความสัมพันธ์ทางเพศกับผู้หญิงแล้ว
ภาพสำเร็จรูปกระบวนการเป็นแม่ที่ดี ผ่านละครทองเนื้อเก้า และนวนิยายทองเนื้อเก้า นักคิดหัวก้าวหน้าแบบซูซาน มองการเลี้ยงลูกในสังคมนี้อย่างไร?
คู่มือการเลี้ยงลูก คือหนึ่งอย่าพูดถึงลูกต่อหน้าคนอื่น เช่น เรื่องตลก หรือเรื่องขายหน้า ซึ่งมันอาจไม่ใช่คุณสมบัติที่ติดตัวลูกตลอดไป แต่การบอกให้คนอื่นรู้ อาจเป็นการทำตราประทับ ติดตัวลูกจนเติบใหญ่ เช่นลูกผู้หญิงชอบแต่งตัวเป็นทอมบอย หรือแต่งตัวสวยๆ หรือแม่อยากได้ลูกคนโตเป็นนักวิชาการ แต่คนน้องขอซนๆแบบนักกีฬา ซึ่งไม่ควรทำกับลูกแบบนี้ ควรจะเลี้ยงดูลูกตามแบบที่ลูกต้องการจะดีกว่า
อย่าอนุญาตให้เขาผูกขาดแม่เพียงคนเดียว เมื่อแม่ต้องอยู่กับคนอื่น ต้องฝึกเด็กในเรื่องนี้ เพราะเขาไม่มีสิทธิครอบครองแม่ และแม่ไม่ใช่ของตัวเองคนเดียว หรือบางทีพ่อแม่บางคน ชอบเอาลูกเป็นของตนเองไปจนโต หรือ Monopolize ดังนั้นอย่าผูกขาดคนเดียว แม่ไม่ได้เกิดมาเพื่อเลี้ยงลูกอย่างเดียว แม่ต้องมีบทบาทอื่นในสังคม ลูกไม่สามารถผูกติดกับแม่ไปกับอย่างอื่นด้วย แม่มีอะไรอย่างอื่นทำอีกเยอะ และเมื่อแม่ไม่ได้อุทิศชีวิตการเลี้ยงลูกอย่างเดียว แม่ก็ถูกตราหน้าว่า เป็นคนแลว แต่เมื่อแม่มาทำอะไรที่เสียสละ ให้ลูกเยอะแยะ ก็เกิดการคาดหวังว่า เมื่อลูกโตขึ้น ลูกต้องเป็นคนกตัญญู ต้องตอบแทนแม่ ทำให้เกิดปัญหาแม่ผัวกับลูกสะใภ้ อย่างไรก็ตามเมื่อถึงเวลาเธอต้องไปใช้ชีวิตของเธอบ้าง
นอกจากนี้ ต้องให้ลูกตระหนักเสมอ ว่ามันคือโลกผู้ใหญ่ เธออย่ามายุ่ง แม่จะสูบบุหรี่ กินเหล้าอะไรบ้าง เมื่อวันนี้แม่มีเพื่อนชายและอีกวันแม่มีเพื่อนเป็นผู้หญิง มันก็คือโลกของผู้ใหญ่เธออย่ามายุ่งเธออย่ามา เสียใจอะไร
ในสตอเบอร์รี่ซันเดย์บุ๊คคลับ มีการตั้งคำถามว่าการเป็นแม่ที่ไม่เป็นไปตามแบบกรอบกระทรวงศึกษาธิการ เป็นการ Judgment หรือการตัดสินของสังคมรอบข้างหรือเปล่า ส่วนวันเฉลิมดูเหมือนเป็นอภิชาตบุตร เขาเองอาจไม่รู้สึกว่าไม่รู้ลำบากเลยที่จะมีแม่อย่างนี้ เขาอาจเคยชิน และอยากอยู่กับแม่อย่างนี้หรือเปล่าโดยคิดว่าตนเองลำบาก ตามที่ดราม่าในทีวีก็ได้
แม่ดื่มเหล้า สูบบุหรี่ เล่นไพ่ แม่ใช้ลูกทำงาน ซึ่งจากการใช้ชีวิตของลำยอง รู้สึกว่าเด็กต้องโตมาแบบนี้ เด็กต้องมีส่วนร่วมการทำงาน แม่เล่นไพ่เป็นเรื่องปกติ แต่อาจจะเป็นการมอง Judgment ซึ่งแม่ลูกอาจมีความสัมพันธ์ที่ดี ในส่วนของสังคมที่มองไม่เห็น อย่างไรก็ตามละครและนวนิยาย ไม่มีภาพที่มองไม่เห็น แต่ก็เข้าใจว่ากระบวนการสร้างนวนิยายเรื่องนี้ ต้องการจงใจ ที่จะตั้งค่ามาตรฐานความ เป็นแม่ที่ดีและลูกที่ดี ในสังคมคาดหวัง ที่เชื่อมโยงวัฒนธรรม ชนชั้น ค่านิยม เป็นแบบอย่าง ในสังคมชั้นชนกลางแบบเดียวกันหมด