การพักผ่อนหย่อนใจ  หย่อนอารมณ์  เป็นการแบ่งเวลาจากการทำงานที่เกิดขึ้นในช่วงการปฏิวัติอุตสาหกรรมในศตวรรษที่ 17 เมื่อมีวันหยุด ผู้ใช้แรงงานก็จะไปออกเดท พักผ่อนตามที่สถานที่ต่างๆ กันอย่างเต็มที่ ส่วนในชนชั้นสูงในยุโรป ไม่ต้องทำงาน จะมีเวลาพักผ่อนหย่อนใจอยู่ตลอดเวลา

 

ส่วนการใช้เวลาพักผ่อน ของชนชั้นสูงของญี่ปุ่น จะใช้เวลาไปเรียนชงชา จัดดอกไม้ การดมกลิ่นกำยาน เพื่อให้ชีวิตไม่เบื่อหน่าย  

 

ส่วนการพักผ่อนในสังคมวิคตอเรียนของฝรั่งเศส การเดินทางไปพักผ่อนจะใช้รถม้า พอมาถึงยุคกลางศตวรรษที่  19 ชนชั้นกลางและชนชั้นล่าง เริ่มออกท่องเที่ยวไปสถานที่ต่างๆ ด้วยรถไฟ และสามารถเดินทางไปเช้า เย็นกลับได้ และเป็นการก่อกำเนิดการซื้อของที่ระลึกขึ้น ซึ่งถือว่าเป็นมรดกของชนชั้นล่างที่ทำไว้

 

ส่วนการพักผ่อนหย่อนใจแบบตะวันตกของชนชั้นนำสยามกับการแสดงสถานภาพและการเลื่อนสถานภาพทางสังคม สมัยต้นรัตนโกสินทร์  ของ วีรยุทธ ศรีสุวรรณกิจ  ได้บรรยายว่า  การพักผ่อนหย่อนใจที่ปรากฏตั้งแต่สมัยต้นรัตนโกสินทร์แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนถึงรสนิยมอันเลิศหรูของชนชั้นนำสยาม ในการแสวงหาความสำราญเพลิดเพลินที่มีระดับเหนือกว่าราษฎรทั่วไป เป็นมาตรฐานที่สามัญชน ก็ไม่อาจเทียบเคียงได้ เพราะขาดซึ่งความมั่งคั่งและวาสนาบารมี  เช่นการมีคณะละครเป็นของตนเอง หรือบรรดาขุนนางและชนชั้นสูงมักสนับสนุนการละคร เพื่อประดับเกียรติยศ เช่นในรัชกาลที่ 3  รวมทั้งการแสวงหา และสะสมตอกย้ำถึงความมั่งคั่ง และมีรสนิยมแล้วนำมาอวดประชันกันเพื่อแสดงถึงบารมี และการมีรสนิยมที่ดีของตนเอง

 

ในการพักผ่อนหย่อนใจแบบตะวันตกกับการแสดงสถานภาพและการจัดลำดับชั้นทางสังคมสมัยรัชกาลที่ 5-7   สิ่งที่ดึงดูดชนชั้นสยามให้หันมาเลื่อมใส แสดงตนให้เจริญทัดเทียมชาวตะวันตก จนคนระดับล่างไม่สามารถเจริญรอยตามได้ เช่นการเล่น โครเกต์ (การตีลูกลอดห่วง ซึ่งได้รับความนิยมในราชสำนัก ) เล่นกล้อง และรถยนต์  เล่นรักบี้ และฟุตบอล การแข่งขันม้า เทนนิส กอล์ฟ รักบี้  ที่มีการสงวนให้เล่นเฉพาะกลุ่มของตน   รวมทั้งการไปพักผ่อนตากอากาศ ที่หัวหินซึ่งเป็นกิจกรรมยามว่าง ที่ชนชั้นสูงไปรวมตัวและเมื่อเจอกันก็จะทักทายเป็นภาษาต่างชาติ เป็นต้น