หลังจากที่มิชลินเพิ่งเข้ามาจัดอันดับให้ดาวร้านอาหารในกรุงเทพฯเป็นครั้งแรก ผู้สื่อข่าวต่างประเทศของวอยซ์ทีวีเลยขอประกาศรางวัลวอยซ์ชลิน กรุงเทพฯ เป็นรางวัลทางเลือก แนะนำร้านอาหารในดวงใจของผู้สื่อข่าวโต๊ะต่างประเทศของเราแต่ละคน ซึ่งทั้ง 6 คนของวอยซ์ทีวี นอกจากจะเชี่ยวชาญเรื่องต่างประเทศแล้ว เรื่องอาหารการกินก็เชี่ยวชาญไม่แพ้กัน มีร้านอะไรบ้าง เราไปดูกัน

พรรณิการ์ วานิช (ช่อ): มนุษย์ Foodie หมกมุ่นกับการกินระดับ 10 เก็บแต้มมิชลินสตาร์มาแล้วหลายประเทศ แต่สตรีทฟูดในพม่า กัมพูชา ลาว อินเดีย เนปาล ก็ลองมาแล้วเช่นกัน โตมากับครอบครัวที่ชอบทำอาหาร จึงมีสกิลทั้งการกินและการทำ อาหารมีจุดอ่อนตรงไหนไม่เคยหลุดรอดสัมผัสเธอไปได้ พลังสูงขนาดสามารถจัด Chef’s Table แปดคอร์สเสิร์ฟเพื่อนๆได้โดยไม่ต้องมีตัวช่วย

ร้านอาหารที่ช่อแนะนำคือ บ้านใน เป็นร้านอาหารและบูทีคโฮเต็ลย่านสามเสนที่ให้บรรยากาศสบายแบบผู้ดีเก่ารัตนโกสินทร์ สัมผัสได้ถึงความละมุนละไมและการให้บริการแบบไทยแท้ เจ้าของร้านน่ารักเป็นกันเอง พนักงานสุภาพเรียบร้อยและใส่ใจ การตกแต่งดีเลิศ มีสิ่งละอันพันละน้อยที่มีประวัติศาสตร์ซ่อนอยู่วางประดับทั่วร้าน ชอบที่สุดคือผ้าม่านลูกไม้พลิ้วบางตามช่องหน้าต่าง ให้ความรู้สึกถึงฤดูร้อนแบบไทยๆที่สดชื่นด้วยลมเย็นสบายและร่มไม้รอบบ้าน

อาหารที่บ้านในเป็นอาหารแบบ nostalgic นิดๆเป็นเมนูง่ายๆแบบกินที่บ้านแต่พิถีพิถันในวัตถุดิบ และการจัดวางประณีตโดยไม่พยายามเกินไป เห็นถึงความตั้งใจของคนทำ อาหารส่วนใหญ่รสชาติอ่อน กลมกล่อมตามสไตล์ภาคกลาง ไม่มีรสไหนเด่นโดดออกมา ทำให้อาจไม่ถูกใจคนชอบรสจัดๆแต่เน้นความสมดุลและสัมผัสที่แตกต่างกันของอาหารแต่ละชนิดตามหลักการจัดสำรับแบบไทย ที่ต้องมีทั้งเปรี้ยว เค็ม เผ็ด หวาน มัน ขม ต้ม ผัด แกง ทอด แถมยังเอาดอกไม้ ผลไม้มาทำอาหารคาวหลากหลาย เป็นเอกลักษณ์ของอาหารไทยสมัยก่อนที่เดี๋ยวนี้หากินได้ยาก

เมนูแนะนำคือข้าวมันส้มตำ รสบาลานซ์พอดีมาก หลากหลายในจานเดียวและข้าวเหนียวหมูแดงกุนเชียง อาหารห่อขายตามสถานีรถไฟแบบโบราณ แต่ทำแบบประณีตยิ่งขึ้นเป็นคอมฟอร์ทฟูดชั้นเลิศ รวมถึงข้าวพระรามลงสรงรสนุ่มกลมกล่อมหอมมัน ขนมแนะนำคือขนมพระพาย รสชาติอ่อนๆ ไม่หวานแต่ได้สัมผัสถึงความมันและหอมของกะทิ ความนุ่มนวลของแป้งและกลิ่นใบเตยหอมกรุ่นในคำเดียว ที่สำคัญ ปั้นมากลมเป๊ะ บอกฝีมือคนทำมากๆ

เมนูไม่แนะนำคือปลาแห้งแตงโม ที่ปลาแห้งน้อยไป หวานไปนิด และข้าวแช่ยังทำออกมาได้ไม่ดีนัก เครื่องไม่ครบ แต่โดยทั่วไปนี่คือร้านอาหารไทยที่เหมาะกับการรับประทานกับครอบครัวหรือพาแขกต่างประเทศมาเปิดประสบการณ์อาหารไทย และเน้นว่าคนชอบอาหารรสจัดจะไม่ชอบร้านนี้แน่นอน

ตติกานต์ เดชชพงศ (บูม): มนุษย์กินง่าย กินอะไรก็อร่อย ไม่เรื่องมากเพราะทำกับข้าวไม่เป็น พื้นเพเป็นชาวเหนือลูกครึ่งลำพูน-ลำปาง จึงชอบอาหารเหนือเป็นพิเศษ แต่ก็กินอาหารได้ทุกภาค มีความหมกมุ่นพิเศษเรื่องขนมและกาแฟ กินกาแฟแทนน้ำเปล่าและกินขนมแทนข้าวได้อย่างสบายๆ คติของเธอคืออาหารเป็นยาและเครื่องบำบัดความเครียด

บูมเป็นคนไม่ชอบกินข้าวหน้าเป็ด ยกเว้นร้านนี้ที่เธอแนะนำว่าอร่อยจริงทั้งเป็ดและเมนูอื่นๆ เธอขอแนะนำให้ทุกคนไปลอง ร้านโอชารส สรงประภา ดอนเมือง เมนูเด็ดคือเป็ดย่างน้ำผึ้ง หมูกรอบ และมะระตุ๋น ส่วนอาหารจานเดียวที่ขึ้นชื่อคงหนีไม่พ้น 'ข้าวหน้าเป็ด' มีดีที่หนังเป็ดกรอบนิดๆ เนื้อเป็ดสไลซ์ขนาดกำลังดี ไม่หนาและไม่บางไป ราดน้ำซอสเต้าเจี้ยวรสชาติออกเค็ม กินคู่กับพริกดองและขิงดองสูตรทำเองของทางร้าน ทำให้รสชาติเยี่ยมไม่เหมือนใคร ร้านนี้เป็นร้านดังอยู่คู่ย่านดอนเมืองมานานเกือบ 30 ปีแล้ว

ประภาภูมิ เอี่ยมสม (แฟล็ก): มนุษย์กินดาษดื่น แม้ไม่มีความรู้เรื่องอาหารมากมายไปกว่าคนปกติแต่ก็ชอบอาหารแปลกๆนานาชาติ ตามประสาเด็กอินเตอร์ มีเพื่อนต่างชาติเยอะและมีกิจกรรมยามว่างคือการหาร้านประหลาดๆกินเพื่อหาประสบการณ์ เธอเชี่ยวชาญอาหารไทใหญ่และมุสลิมมากเป็นพิเศษ เพราะเรียนรามฯและบ้านอยู่ในย่านแรงงานพม่า-กะเหรี่ยง อาศัยอยู่เยอะ

แฟล็กแนะนำร้าน Punjab Sweets ร้านอาหารอินเดียราคาย่อมเยา เคล้าเสียงเพลงภาษาฮินดี ในตรอกข้างห้างอินเดียเอ็มโพเรียมที่พาหุรัด ร้านนี้มักมีคนมุงตู้ใส่ขนมหวานหลายสิบชนิด เช่น Laddu หรือ Gulab Jamun ที่ซื้อไปถวายเทพเจ้าในวัดแขกหรือซื้อกลับไปกินที่บ้าน ขนมทุกชิ้นราคาประมาณ 10 บาทเท่านั้น แนะนำว่า Barfi และ Rasmalai อร่อยมาก นมแพะหวานมันจุกอก ตายแล้วขึ้นสวรรค์ไปพบพระพิฆเนศ

ถ้าอดใจไม่ไหว จะสั่งอาหารคาวต้นตำรับอาหารอินเดียเหนือ แล้วค่อยกินขนมกินกับ Chai Tea ที่ร้านก็ได้ เพราะจริงๆ ที่นี่คือสภาชากาแฟของชาวอินเดีย ซึ่งลูกค้าหน้าไทยหน้าจีนเดินเข้าไปแล้วขาประจำจะมองคุณอย่างจริงจัง จนเขินกันไปข้าง เพราะคุณคือชาวต่างชาติที่ก้าวเข้าไปในอินเดีย

อาหารทั้งหมดที่นี่เป็นมังสวิรัติ ทั้งรสชาติและหน้าตาอินเดียมากกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว แม้แต่จานชามช้อนส้อม รู้สึกเหมือนพระเอก The Lunchbox กินไปดูหนังบอลลีวู้ดไป หรือตื่นเต้นไปกับช่องข่าวอินเดีย ที่พร้อมจะมีข่าวด่วนประเภทรถชนวัวทุกๆ 3 นาที ฉะนั้น ถ้าอยากไปอินเดีย แต่งบไม่พอ แนะนำให้ไป Punjab Sweet ราคาก็ย่อมเยา กินอาหาร1 ชุด (แป้งนาน Dal และSaag พร้อมของหวาน1 อย่าง) ราคาไม่เกิน 150 บาท

สลิสา ยุกตะนันทน์ (อุ๋ย): มนุษย์กินข้าวห้าง ไม่ค่อยได้กินอาหารริมทาง เธอเลือกกินเฉพาะแบรนด์อินเตอร์ระดับโลกเท่านั้น เช่นแมคโดนัลด์ และ เคเอฟซี ชื่นชอบอาหารเค็มเป็นพิเศษ อะไรหมักดอง มีความเค็มเข้ากระแสเลือด จะชอบหมด เธอไม่ใช่สายของหวาน แต่เน้นอาหารกรุบกรอบกับแกล้ม

อุ๋ยแนะนำร้าน Shoshana ซึ่งเป็นร้านอาหารอิสราเอล สูตรโฮมเมดรสต้นตำรับราคาย่อมเยา ใจกลางย่านข้าวสาร ที่บรรยากาศเป็นกันเองและมีอาหารให้เลือกรับประทานหลากหลาย ที่พลาดไม่ได้ คือ ฮุมมุส (ถั่วบดปรุงรส) และฟาลาเฟล (ถั่วบดทอด) รสชาติเข้มข้น ที่เสิร์ฟพร้อมแป้งพิตานุ่มหนา สลัดสไตล์เมดิเตอร์เรเนียน รวมไปถึงเนื้อแกะย่าง ที่ทั้งนุ่ม อร่อย ไม่มีกลิ่นคาว เรียกได้ว่าถูกปากคนไทยอย่างแน่นอน

ของหวานที่นี่ก็อร่อยมาก ทุกคนควรปิดท้ายอาหารที่ร้านนี้ด้วยการสั่งมาลาบี ซึ่งเป็นขนมหวานของอิสราเอล ที่คล้ายพุดดิ้งนมโรยหน้าด้วยอบเชยและถั่วลิสงบด สำหรับแฟนอาหารตะวันออกกลาง เรียกได้ว่าเป็นอีกหนึ่งร้านที่พลาดไม่ได้

เครดิตภาพ: Panasm

ชาญชัย ประทีปวัฒนะวงศ์ (ดาว): มนุษย์กินยาก ไม่ชอบกินผัก ไม่กินอาหารท้องถิ่น และไม่ชอบกินของรสจัด แต่นอกนั้นกินได้หมด ทั้งของถูกและของแพง ชอบอาหารจีนมากที่สุด นอกจากนั้นก็กินอาหารตามกระแส ร้านไหนกำลังดัง ใครว่าอร่อย ต้องตามไปลอง แต่จะชอบหรือไม่ชอบก็จะตัดสินเอง ถือเป็นลิ้นที่เชื่อถือได้ในฐานะมนุษย์กรุงเทพฯ ใจดี สปอร์ต กทม.

ดาวขอแนะนำอาหารง่ายๆที่คนไทยน่าจะกินกันบ่อยที่สุดคือ ข้าวมันไก่ ซึ่งเขาแนะนำ ร้านข้าวมันไก่ตอนรสเด็ด เฮงเฮง สูตรไหหลำ อยู่ที่ปากซอยประชาราษฎร์บำเพ็ญ 12 ห้วยขวาง ดูภายนอกแล้วเหมือนจะเป็นร้านข้าวมันไก่ธรรมดา แต่เขายืนยันว่ารสชาติไม่ธรรมดา เพราะไก่สดและต้มใหม่ทุกวัน ทำให้เนื้อไก่นุ่มมากเป็นพิเศษ อร่อยทุกส่วนไม่ว่าคนจะชอบกินเนื้อหนัง หรือเนื้อไม่คิดหนัง ข้าวก็มันกำลังดี ไก่ทอดก็อร่อย ทำให้เวลาไปกินแต่ละที เลือกไม่ถูกว่าจะกินไก่ต้มหรือไก่ทอด สุดท้ายต้องกินทั้งสองอย่าง เพราะเลือกไม่ได้ อร่อยทั้งสองแบบ

ดาวยืนยันว่านี่คือร้านข้าวมันไก่ข้างทางราคาจานละ 40 บาท ที่อร่อยเทียบเท่าข้าวมันไก่จานละ 200 บาทที่ขายอยู่ในร้านอาหารหรูๆ ใครผ่านมาย่านห้วยขวางช่วงเย็นๆถึงดึกๆ ควรแวะกินหรือซื้อไปฝากผู้มีพระคุณ

เครดิตภาพ: Wongnai

ชลวิศว์ วงศ์ศรีวอ (โจ้): มนุษย์เข้ายิมที่ออกกำลังกายเพื่อจะได้กินเข้าไปได้แบบไม่อั้น พบเขาได้ในไลน์บุฟเฟต์และโรงแรมชั้นนำทั่วประเทศและต่างประเทศรวมถึงบาร์ที่ฮอตฮิตที่สุดในตอนนี้ ชอบกินทุกอย่างตั้งแต่อาหารมิชลิน 3 ดาว โอตคุยซีน, ฟิวชัน, ไฟน์ไดนิง ไปจนถึงส้มตำปูปลาร้า กินแบบพลีชีพถึงขนาดเข้าโรงพยาบาลด่วนตอนตีสองเพราะอาหารเป็นพิษมาแล้ว

โจ้เสนอร้าน VIA MARIS (เวียมารีส ชื่อเรียกเส้นทางการค้าโบราณเชื่อม 21 ประเทศทะเลเมดิเตอร์เรเนียน) ร้านสีฟ้าสดใสสไตล์เมดิเตอร์เรเนียนบนถนนคอนแวนต์ ย่านสีลม ที่รวบรวมเอาความดีงามของรสชาติและเครื่องเทศชื่อแปลกมากมายจากประเทศในแถบนั้นมารังสรรค์เป็นเมนูพิเศษที่ถูกปากทุกจานที่ได้ชิม (แม้แต่คนที่บอกไม่ชอบอาหารแนวนี้ก็ต้องสั่งกลับไปฝากที่บ้าน)

สามเมนูที่โจ้ประทับใจที่สุดคือ ‘CAULIFLOWER STEAK’ ดอกกะหล่ำต้มในนมจนนุ่มกรุบ วางอยู่บน Cumin Tomato ให้รสชาติของชีสที่อมเปรี้ยวนิดๆ, ต่อด้วย ‘LAMP COUS COUS’ เนื้อแกะปรุงรสสูตรเฉพาะของเชฟ ผ่านการตุ๋น 8 ชั่วโมงจนนุ่มลิ้น คลุกเคล้ากับคูสคูสสไตล์โมร็อคโก, และ ’HUMMUS 3 WAYS’ แป้งพิต้านุ่มๆ เสิร์ฟพร้อมกับฮุมมุส 3 แบบ ( Almonds & chickpeas / Almond & spiced apples / Tomato chutney & harissa) โดยรวมแล้วทั้งเรื่องของรสชาติ คุณภาพวัตถุดิบ พรีเซนเทชันอาหาร การตกแต่งร้าน และเซอร์วิสของพนักงานทุกคน “VIA MARIS” ล้วนอยู่ในระดับ World Class

อาหารเป็นเรื่องหนึ่งที่ตัดสินค่อนข้างลำบาก เพราะรสชาติเป็นเรื่องที่ให้คะแนนกันไม่ได้ และแต่ละคนก็มีรสชาติที่ชอบไม่เหมือนกัน แต่ยังไงการได้รับประทานอาหารแปลกๆรสชาติใหม่ๆ อร่อยมาก อร่อยน้อย ก็เป็นความสุนทรีย์อย่างหนึ่งของชีวิต และหวังว่ารางวัล วอยซ์ชลิน จะช่วยให้ผู้อ่านได้พบกับร้านอาหารอร่อยๆถูกปากเพิ่มมากขึ้น